Zoals u wellicht weet, ben ik afgestudeerd in Videogameologie en ook mijn minor, Nintendowetenschappen, zal u ongetwijfeld bekend in de oren klinken.
Een van de meest interessante onderdelen van dit zeer diverse vak, waarin ik zeer veel ervaring heb opgedaan, is de geestelijke gesteldheid van de karakters die de hoofdrol spelen in games. Zo is het bijvoorbeeld heel normaal dat een besnorde loodgieter prestatieverhogende middelen tot zich neemt, om vervolgens een prinses te kunnen redden. Andere personages verzamelen de zielen van overwonnen tegenstanders, of maken gebruik van een imposant arsenaal aan steroïden, adrenalinespuiten of buitenaardse relikwieën. Of het nu drugs zijn of bovennatuurlijke rituelen; geen middel wordt geschuwd in videogameland. Niets kan u echter voorbereiden op de geestverruimende praktijken die gaande zijn in Super Mario Land 2: Yoshi’s Island op de Super Nintendo. Laat Pink Floyd als een roze wolk van verdovend gas uit uw speakers vloeien, steek een jointje op en word “Confortably Numb”, tijdens het lezen van Touch Fuzzy, Get Dizzy!
