Troll 2 is zo legendarisch slecht, dat er een documentaire over is gemaakt (Best Worst Movie, 2009). Dit opmerkelijke stukje media wordt vaak genoemd als hét voorbeeld van hoe het maken van een film niet moet. Werkelijk alles aan dit misbaksel kraakt, piept en rammelt. Ik zou gek zijn om er geen aandacht aan te besteden en dat doe ik dan ook in het B-garnituur, Troll 2 (1990).
Troll 2, de film die niet over trollen gaat.
Al vanaf het begin voel je dat dit een bijzonder kunstwerk is. Om te beginnen is de titel ronduit verkeerd; er zit geen enkele trol in Troll 2, maar zogenaamde Goblins. Het is niet verwonderlijk dat deel één, met de logische naam Troll, niets maar dan ook werkelijk niets gemeen heeft met deze film. Bizar, vooral als je je bedenkt dat er ook nog een Troll 3 is, die ook niets met deel één en twee van doen heeft. Lekkere start, niet?
De Goblins wonen in het dorpje Nilbog en zijn strikt vegetariër. Nou ja, ze bewerken hun menselijke slachtoffers met een groen goedje, dat ze verandert in planten, dus zo vegetarisch zijn ze nu ook weer niet. Een familie van slechte acteurs meldt zich aan voor een uitwisselingsproject, waarin ze voor een poosje naar Nilbog verhuizen en een gezin uit dit dorp de tegenovergestelde richting op gaat. Onderwijl krijgt de jongste zoon van het gezin last van visioenen: zijn overleden opa verschijnt op lukrake momenten en waarschuwt hem voor het schijnbaar aanstaande gevaar in het Goblindorp.
Acteerwerk: Meer dan eens zijn de films in het B-garnituur niet gezegend met geweldige acteurs. Troll 2 is hierop geen uitzondering. Sterker nog, zelden heb ik zo’n dramatisch spel gezien als in deze film. Niemand lijkt ook maar enigszins te weten waar hij of zij in verzeild is geraakt. Wat te denken van de meest notoire scene uit de film:
Special effects: Een gemiddeld kind van vier tovert betere effecten uit de hoge hoed dan de makers van Troll 2. De Goblins zijn vooral het vermelden waard, ze zijn kinderen met een carnavalsmasker op en een aardappelzak aan. Dat is geen eufemisme maar de harde realiteit. Ook de mensen die langzaam maar zeker worden omgetoverd tot groente of plant zijn zo plastic als het maar zijn kan.
Zoals ik al zei, kinderen in aardappelzakken.
Muziek/geluid: De soundtrack is simpelweg een verveelde medewerker die een paar standaarddeuntjes uit zijn keyboard perst, alsmede de geluidseffecten. Alleen er al aan denken doet me verlangen naar een betere film.
Plot: Even fascineren als slecht, dat is het flinterdunne plot van Troll 2. Eenmaal aangekomen in Nilbog, kun je op je sloffen aanvoelen wat er te gebeuren staat. Mens versus Goblin met een uiteindelijke finale in een huis waarin het gezin stand tracht te houden tegen een horde monsters. Gelukkig is de film gezegend met een aantal onvoorstelbaar vreemde scenes, waardoor het plot er ineens niet meer toe doet:
De tenenkrommend slechte verleidingsscene
De leider van de Goblins, vermomd als vrouw, probeert een jongeman het hof te maken met maïs. Het heet nul betrekking op het verhaal en je vraagt je af wat de scenarist in hemelsnaam gesnoven had tijdens het bedenken ervan. Kijk zelf maar:
Zoonlief wil niet dat familie goblinvoedsel wordt
De groene smurrie die de goblins gebruiken om mensen om te toveren tot plantaardige voeding, vormt een bedreiging voor het gezin. Enkel de jongste telg van de familie heeft dit door. Om te voorkomen dat ouders en zus het slachtoffer hiervan worden, neemt hij drastische maatregelen:
Een mix van speciale effecten, onder begeleiding van de soundtrack
Jawel, deze film bestaat:
Eindoordeel: Het is moeilijk om niet van Troll 2 te houden. Alles wat een slechte film goed maakt, zit er in. Typisch een film om gewoon negentig minuten voor te gaan zitten en je af te vragen hoe dit alles ooit heeft kunnen gebeuren.
Cijfer:
